Kekemelik 7 yaşından önce ortaya çıkan bir konuşma bozukluğudur.Belli bir yaşa dek düzgün ve akıcı konuşan çocuk,yavaş yavaş ya da birden tutulur.İlk heceleri çıkarmakta güçlük çeker,sözü uzatır .Sıkılır,bunalır,kızarır,el kol veya baş oynatarak konuşmaya uğraşır.Kimi çocuk belli sözlerde,kimi çocuk ilk sözlerde takılır.Kimi çocuk okulda ve büyüklerini yanında kekeler,kimisi yalnız,gergin ve tedirgin olduğu anlarda takılır .
Bu çocukların hepsi uyutum (hipnoz) altında çok akıcı konuşturulabilirler.Bütün bu gözlemler kekemeliğin ruhsal durumlarla yakın ilgisi olduğunu göstermeye yeter.
Son bir yıl içinde kekelemeye başlayan 75 çocukta yapılan incelemede,kekemeliğin büyük çoğunlukla belirgin bir korkutucu olayı izlediği saptanmıştır.Bu çocukların örseleyici olaydan öncede , korkak çocuklar olması dikkat çekicidir.
Kekeme çocukların aileleri incelendiğinde,ana babalarının aşırı titiz ve kuralcı olduğu gözlenmiştir.Bu ana babaların çocuklarından beklentileri çok yüksektir.Çocuktan yaşının üstünde usluluk ve düzen bekler, sık sık eleştirirler.Bu ortamda,hele konuşmayı yeni sökmüş bir çocuk ,neyi söyleyip neyi içinde tutması gerektiğini iyi tartmak zorundadır.Ağzından çıkabilecek yanlış bir söz başına bir iş açabilir.Böyle bir çıkmaza düşen çocuk doğaldır ki çelişkili eğilimler arasında kalıp, duraksayacaktır.Kekemelikte,çocuktaki, bu duraksamanın ve iç çatışmasının dile yansımasından başka bir şey değildir.
Ailenin alması gereken önlemler;Çocukların konuşmasına sürekli karışma ve düzeltme yapmamalılardır,bu çocukta hep takılacağı korkusunu yerleştirir.Ana babanın sabırsız ve üzüntülü görünüşleri kekeleyecek diye tetikte beklemeleri çocuğun iç gerginliğini artırabilir.Ana baba konuşma biçimi üzerinde durmadan,çocuğu korkutan,kaygılandıran sebepleri araştırmalıdır.Tedirginliğini azaltıcı önlemler almalınmalıdır.
ALINTIDIR
